6. Gerçekçilik (çeşitli anlamlarda) toplumsal ilişkilere en yeterli olarak karşılık düşen sanat biçimi olarak görülür, ve böylece “doğru” sanat biçimidir.
Bu savlardan her biri toplumsal üretim ilişkilerinin yazınsal yapıtta temsil edilmeleri gerektiğini imler—yapıta dışardan dayatılmış olarak değil, ama iç mantığının ve gerecin mantığının bir parçası olarak.
Bu estetik buyrum alt-üstyapı kavramından doğar. Marx ve Engels’in oldukça eytişimsel formülasyonları ile karşıtlık içinde, kavram katı bir şemaya indirgenmiş, ve bu şemalaştırma estetik için yıkıcı sonuçlar getirmiştir. Şema gerçek olgusallık olarak Özdeksel temelin Ölçünleştirici bir kavramını, ve özellikle bireysel bilincin ve bilinçaltının ve bunların politik işlevlerinin özdeksel-olmayan güçlerinin politik bir değersizleştirilmesini imler. Bu işlev ya gerileyici ya da kurtarıcı olabilir. Her iki durumda da, özdeksel bir güç olabilir. Eğer tarihsel özdekçilik bu öznellik rolünü açıklamıyorsa, kaba özdekçilik tonunu üstlenir.
MSÜ Sosyoloji Bölümü Notları 